Na weken van slopende competitie in de Tour de France van 2025 stapte de Belgische superster Wout van Aert in de schijnwerpers, niet om te genieten van podiumplaatsen of persoonlijke lofbetuigingen, maar om een ontroerend eerbetoon te brengen aan de steunpilaren die hem tijdens de hoogtepunten en dieptepunten van zijn reis hadden gesteund: zijn ouders, zijn vrouw Sarah De Bie en een enorm loyale wereldwijde fanbase.
Hoewel Van Aerts Tour niet werd gekenmerkt door het winnen van etappes of het claimen van het geel, onthulde het iets veel diepers: zijn onwrikbare vastberadenheid en het emotionele steunsysteem dat hem vooruit hielp, terwijl velen zouden hebben gefaald. Hij is misschien niet als kampioen over de Champs-Élysées gereden in de traditionele zin van het woord, maar in de ogen van velen kwam hij uit deze Tour tevoorschijn als een ware belichaming van veerkracht, nederigheid en gratie.
> “Wielrennen doe je niet alleen”, vertelde Van Aert tijdens een interview na de Tour. “Je hebt de kilometers die je rijdt en de momenten van glorie, maar het belangrijkste is wat er gebeurt als de lichten uit zijn, de weg stil is en de twijfel toeslaat. Dan heb je je mensen nodig.”
Wout begon al snel met een krachtige erkenning voor zijn ouders. “Zij waren de eersten die in mij geloofden”, zei hij, zichtbaar geëmotioneerd. “Van modderige veldritten tot spannende finishen van wedstrijden, ze hebben nooit een stap in deze reis gemist. Ze hebben me discipline, nederigheid en de waarde van hard werken bijgebracht, lang voordat ik profwielrenner werd.”
Vrienden in de familie hebben opgemerkt dat Wouts band met zijn ouders sterk blijft ondanks zijn groeiende roem. Hij belt nog steeds regelmatig naar huis, vraagt om advies en komt langs wanneer hij kan – een ouderwetse gewoonte die velen herinnert aan de waarden die Van Aert met zich meedraagt, zowel op als naast de fiets.
Wout richtte vervolgens zijn aandacht op de vrouw die de boel achter de schermen stilletjes maar fel bijeenhoudt: zijn vrouw, Sarah De Bie.
“Sarah, je hebt het allemaal meegemaakt. De stress, de slapeloze nachten, de druk, de blessures. Ik heb vaker voor je gehuild dan ik wil toegeven. Maar je hebt me altijd aangekeken alsof ik nog kon vliegen.”
Sarah, een voormalig tv-presentatrice en nu een toegewijde moeder voor hun jonge zoon, is vaak langs de startblokken van de Tour gespot – kalm, beheerst en eindeloos ondersteunend. Achter elke herstelrit, elke massage ‘s avonds laat, elke mentale inzinking, was ze er. “Ze draagt meer met zich mee dan mensen beseffen,” gaf Wout toe. “Ze is niet alleen mijn vrouw. Ze is mijn ruggengraat.”
Bronnen dicht bij het koppel zeggen dat het Sarah was die Wout aanspoorde om door te gaan toen hij overwoog om zich terug te trekken na een zware val in de negende etappe. “Ze herinnerde me eraan dat kracht niet alleen draait om prestaties – het gaat om je te laten zien, zelfs als je je leeg voelt.”
Fans die elke kilometer met hem meefietsen
Misschien wel het meest aangrijpend was Wout’s oprechte dankbetuiging aan zijn horde fans, die hem niet alleen hebben aangemoedigd in drukke Europese steden, maar hem ook elke seconde via hun schermen over de hele wereld hebben gevolgd.
“Aan elke fan die met een vlag in de regen zwaaide, een spandoek langs de weg vasthield of een bericht van over de hele wereld stuurde: ik zie jullie. Ik voel jullie liefde. Jullie hebben me op de ergste dagen onoverwinnelijk laten voelen.”
Tijdens de stormachtige dagen van het Herentals criterium na afloop van de Tour, waar duizenden mensen in de regen stonden om hem te zien racen, bedankte Van Aert hen persoonlijk. “Dat soort liefde is niet normaal,” zei hij. “Dat is magie. Daarom blijf ik fietsen.”
Hij sloot zijn eerbetoon af met een zin die nu weerklinkt op sociale media en wielerforums:
“Ik hou van jullie allemaal. En ik meen het.”
Van Aerts boodschap gaat niet alleen over dankbaarheid, maar ook over perspectief. In een tijdperk waarin atleten vaak uitsluitend worden gedefinieerd door statistieken en etappezeges, herinnert Wout de wereld eraan dat er schoonheid schuilt in kwetsbaarheid, trots in doorzettingsvermogen en overwinning in simpelweg weigeren op te geven.
Hoewel de Tour van dit jaar niet de trui of de krantenkoppen opleverde waar velen op hadden gehoopt, liep Wout van Aert weg met iets groters: de collectieve bewondering van de sportgemeenschap – niet alleen voor zijn kracht als wielrenner, maar ook voor zijn authenticiteit als mens.
En soms is dat de overwinning die er het meest toe doet.
