De Champs-Élysées veranderden in een emotioneel droomtheater voor Wout van Aert en zijn vrouw Sarah De Bie, toen de Belgische superster solo over de finishlijn kwam in een verbluffende zege in de laatste etappe van de Tour de France van 2025. Terwijl de camera’s Van Aerts krachtige opmars en zegevierende groet vastlegden, speelde zich een paar meter voorbij de vangrail een ander verhaal af: Sarah, zijn rots in de branding, hield haar adem in, bad voor een wonder en huilde uiteindelijk van vreugde.
Van zenuwachtige handen naar een triomfantelijke omhelzing
Toen Van Aert in de voorlaatste ronde zijn gedurfde aanval inzet, kon Sarah, die verscholen zat tussen de supportcrew van Visma-Lease a Bike, nauwelijks toekijken.
“Ik zat de hele tijd op mijn nagels te bijten. Ik bleef maar fluisteren: ‘Hou alsjeblieft even vast'”, vertelde ze na de finish aan de Belgische media.
Met elke trap die Van Aert over de iconische boulevard zette, balde Sarah haar vuisten steviger. Het peloton naderde. Sprinters stonden klaar om toe te slaan. Maar Van Aert keek nooit achterom – en het lot ook niet.
Toen hij eindelijk met wijd gespreide armen over de finish kwam, ging de sluizen open – niet alleen voor Van Aert, maar ook voor Sarah.
“Hem zo alleen over de Champs-Élysées zien rijden – het was net een film”, zei ze met tranen van geluk. “We hebben dit jaar zoveel meegemaakt. Dit betekent alles.”
De omhelzing van het stel aan de finish was een hartverwarmend moment. Van Aert, nog steeds hijgend van zijn inspanning, vond Sarah in het publiek en hield haar stevig vast. Camera’s legden vast hoe ze een emotionele kus deelden – woorden waren overbodig.
Deze overwinning ging niet alleen over wielrennen – het ging over doorzettingsvermogen. Na een Tour vol hachelijke situaties, valpartijen en hartzeer, werd Van Aerts doorzettingsvermogen eindelijk beloond. Sarah bleef gedurende dit alles zijn emotionele ankerpunt, balancerend tussen de stress van een grote ronde en de verantwoordelijkheden van het moederschap met hun zoon Georges.
“Ze is mijn grootste supporter”, vertelde Van Aert na de race aan verslaggevers. “Ik weet hoe moeilijk dit ook voor haar is geweest. Deze overwinning samen met haar te kunnen vieren, maakt het nog specialer.”
Later op de avond liep het stel hand in hand door de geplaveide straten van Parijs, met de kleine Georges op Wouts schouders. Het familiemoment legde de essentie van sport vast: niet alleen de overwinning, maar ook liefde, uithoudingsvermogen en gedeelde dromen.
Terwijl de fans Van Aerts heldendaden toejuichten, konden velen niet anders dan de stille kracht achter zijn rit erkennen: Sarah, biddend op de achtergrond, hopend op iets magisch.
En op die onvergetelijke Parijse middag werden haar gebeden verhoord.
