De Belgische wielerlegende en voormalig bondscoach José De Cauwer heeft een emotionele en hartverscheurende bekentenis gedaan na het tragische verlies van zijn dochter, Debbie De Cauwer. In een zeldzaam en zeer persoonlijk interview onthulde de 75-jarige wielerlegende dat de pijn en het trauma van haar dood hem slapeloos en emotioneel verlamd hebben gemaakt.
“Ik ben te getraumatiseerd om te slapen. Ik zie Debbie steeds weer voor me wanneer ik mijn ogen sluit”, zei hij met tranen in zijn ogen. “Er is geen ontkomen aan – ze is overal en nergens tegelijk.”
Debbie, door de nabestaanden omschreven als warm, intelligent en vol licht, is overleden onder omstandigheden die de familie liever geheim houdt. De plotselinge aard van haar verlies heeft De Cauwer in ongeloof en shock achtergelaten.
Als een van de meest gerespecteerde stemmen in het Belgische wielrennen – vaak gehoord als commentator en mentor voor talloze renners – staat De Cauwer bekend om zijn scherpe analyses en kalme houding. Maar in de nasleep van deze persoonlijke tragedie heeft de man die ooit “de generaal in de schaduw” werd genoemd, een veel kwetsbaardere en menselijkere kant blootgelegd.
“Mensen praten over de helende kracht van de tijd”, zei hij, “maar als het je eigen kind is, staat die klok stil. Er hangt een stilte in huis die geen woorden kunnen vullen. Ik ga uitgeput naar bed, maar de slaap komt nooit. Ik zie alleen Debbie – glimlachend, pratend, lachend – en dan herinner ik me dat ze weg is.”
Het trauma heeft zijn fysieke en mentale gezondheid aangetast, terwijl hij worstelt met depressie en isolement. Vrienden binnen de wielerwereld hebben hun bezorgdheid geuit en opgemerkt hoe José zich de afgelopen weken aanzienlijk heeft teruggetrokken uit het openbare leven.
Fietsen was zijn ontsnapping – nu een herinnering
Tientallen jaren was fietsen De Cauwers passie en doel. Hij coachte het Mapei-team tijdens de gouden jaren en werd later een centrale figuur in de moderne heropleving van het Belgische wielrennen. Maar nu, zegt hij, herinnert zelfs het kijken naar wedstrijden of het horen van het gezoem van banden hem aan de keren dat hij Debbie belde na grote overwinningen.
“Ze was trots op me”, zei hij. “Zelfs als ik weg was voor wedstrijden of lange dagen maakte, wachtte ze altijd op me. Ze was mijn grootste supporter.”
Ondanks zijn immense verdriet deelde De Cauwer een boodschap voor anderen die een soortgelijk verlies hebben meegemaakt:
“Als je je kinderen nog bij je hebt, knuffel ze dan steviger. Zeg de dingen waarvan je altijd dacht dat je er tijd voor had. Want als ze er niet meer zijn, is de stilte het hardste geluid dat je ooit zult horen.”
Vrienden en familie beschrijven Debbie als iemand die leefde met empathie en kracht, die anderen altijd aanmoedigde en warmte bracht in elke kamer waar ze binnenkwam. Er werd een kleine herdenkingsdienst gehouden in besloten kring, bijgewoond door goede vrienden en oud-collega’s van José De Cauwer, waarbij veel renners, zowel oud als oud, hun medeleven betuigden.
De Belgische wielergemeenschap heeft zich achter De Cauwer geschaard, met oprechte berichten van renners zoals Wout van Aert, Remco Evenepoel en Sven Nys. Zelfs internationale sterren zoals Mark Cavendish en Peter Sagan hebben contact opgenomen.
De Koninklijke Belgische Wielerbond heeft een verklaring uitgegeven: “Onze gedachten zijn bij José en zijn familie. Hij heeft zoveel voor onze sport gegeven – nu is het tijd dat we hem steunen in zijn donkerste uur.”
Terwijl José De Cauwer een verdriet verwerkt dat geen enkele ouder ooit zou moeten dragen, heeft zijn moed om over zijn trauma te praten velen geraakt. Door zijn verdriet te delen, herinnert hij ons allemaal aan de kwetsbaarheid van het leven – en de blijvende kracht van vaderliefde.
