Wout van Aert heeft misschien de wereld veroverd op twee wielen, maar voor hem is er geen plek zoals Herentals. Na zijn sprint naar de overwinning in het Natourcriterium in zijn geboortestad, reflecteerde Van Aert emotioneel op wat het betekende om te racen ā en te winnen ā op de plek waar het allemaal begon.
“Ik was nog geen prof, maar deze stad geloofde al in me, steunde me en vierde me als een van de groten”, zei Van Aert, sprekend tegen verslaggevers na de finish. “Herentals is altijd meer geweest dan alleen mijn thuis ā het is onderdeel van mijn identiteit.”
De straten van Herentals waren doorweekt van de regen, maar dat weerhield de duizenden trouwe fans er niet van om, met paraplu’s en al, langs de weg te staan om een glimp op te vangen van hun stadsheld. Voor Van Aert was het niet zomaar een wedstrijd; Het was een hereniging met de gemeenschap die zijn dromen koesterde lang voordat hij een proftenue droeg of op het podium stond van de grootste wielerwedstrijden.
Hij herinnerde zich trainingsritten als tiener door de straten van Herentals, achter de wielen van oudere, sterkere renners aan, en droomde ervan ooit de top te bereiken. “Ik herinner me dat ik opkeek naar de lokale elite, in de hoop dat ik misschien ooit net als zij zou zijn”, zei hij. “Daarom betekent winnen hier ā nu ā nog steeds alles.”
Het Natourcriterium, vaak een feestelijke gebeurtenis na de Tour de France, kreeg dit jaar een persoonlijkere dimensie. Van Aerts aanwezigheid gaf de wedstrijd een boost, en toen hij over de finish kwam en de overwinning pakte, voelde het als een moment waarop de cirkel rond was ā niet alleen voor hem, maar voor de hele stad.
Zijn vrouw, Sarah De Bie, zijn kinderen, goede vrienden en vele bekende gezichten uit zijn jeugd waren allemaal aanwezig, waardoor het evenement meer aanvoelde als een gemeenschapsfeest dan als een profcriterium. De ereronde werd onderbroken door glimlachen, highfives en gejuich van fans die hem gevolgd hebben van zijn modderige beginjaren in het veldrijden tot zijn internationale roem op de weg.
“Winnen op de Champs-ĆlysĆ©es of in San Remo is ƩƩn ding ā dat is historisch. Maar dit is persoonlijk. Dit is Herentals.”
In een sport die vaak gedomineerd wordt door internationale krantenkoppen en wereldwijde ambities, herinnert Van Aerts diepgewortelde band met zijn geboortestad aan het belang van een begin. Hij mag dan nu een bekende naam zijn, een etappewinnaar van de Tour de France en een van de meest gevierde wielrenners van BelgiĆ« ā maar Herentals zal altijd de plek zijn waar het allemaal begon, toen hij “nog geen prof” was.
En terwijl de regen viel en het publiek juichte, was het duidelijk dat Wout van Aert in Herentals altijd meer zal zijn dan alleen een renner. Hij is een zoon van de aarde ā en voor altijd een kampioen in hun ogen.