Terwijl Mathieu van der Poel de Tour de France van 2025 met flair begon – hij won de tweede etappe, droeg de gele trui en won de prijs voor meest strijdlustige renner van de eerste week – sloeg zijn lot in de tweede week snel om. Ooit gezien als een mogelijke etappewinnaar, kampt de koploper van Alpecin-Deceuninck nu met vermoeidheid, ziekte en tactische missers terwijl de koers de Pyreneeën in trekt.
Etappe 7: Het geel verliezen, momentum verliezen
In de 7e etappe naar Mûr-de-Bretagne moest Van der Poel in de laatste kilometers lossen en finishte hij 1 minuut en 20 seconden achter etappewinnaar Tadej Pogačar. Die dag heroverde Pogačar de gele trui. Van der Poel klaagde:
“Ik had er vandaag de benen niet voor… elke dag herstellen in een grote ronde is zwaar.” (Cyclingnews)
Het verlies markeerde een keerpunt – het symboliseerde de grenzen van de renner onder de aanhoudende eisen van drie weken en de toenemende vermoeidheid.
Etappe 9: Dappere ontsnapping, maar geen beloning
Druk op zoek naar verlossing zette Van der Poel een gewaagde 173 km lange kopgroep in met ploeggenoot Jonas Rickaert. Ze bouwden een voorsprong van bijna vijf minuten op voordat ze op slechts 600-700 meter van de finish werden ingehaald. De etappe eindigde in een teleurstelling: Tim Merlier won de sprint en Van der Poel zakte terug naar de 68e plaats. (Cycling Weekly)
Hoewel Rickaert met zijn inspanning de prijs voor strijdlust en bewondering van de fans verdiende, werd Van der Poels gebrek aan resultaten steeds frustrerender. (Cycling Weekly)
Etappe 11: Verwarring, miscommunicatie en frustratie
Ondanks zijn aanval in de slotfase van etappe 11, dacht Van der Poel dat hij voor de kopgroep was langsgekomen. De verwarring sloeg toe toen hij besefte dat hij de wedstrijdsituatie verkeerd had ingeschat, waarschijnlijk door problemen met het radiosignaal:
“Ik dacht dat ik aan kop lag… maar toen zag ik renners voor hem.” (Domestique Cycling)
Niet in staat de achterstand in te halen, eindigde hij als derde, achter Jonas Abrahamsen en Mauro Schmid, en klonk uitgeput:
“Ik had het gevoel dat ik niets meer in mijn benen had.”
Van der Poel gaf toe dat hij eerder in de etappe last had gehad van een verkoudheid en hoofdpijn. In combinatie met de vermoeidheid van de hoogtestage vóór de Tour, leed dit onder zijn prestaties. Hij suggereerde dat het trainingskamp zijn vorm eerder had belemmerd dan bevorderd.
FactorImpactDagelijkse vermoeidheidNiet in staat om de intensiteit na de eerste week vol te houdenGemiste kansenAanvallen in etappe 9 en 11 mislukten ondanks agressief rijdenMiscommunicatie via de radioKostte hem tactische duidelijkheid en mogelijk een etappezege in etappe 11Ziekte & overbelasting door trainingVerkoudheid, hoofdpijn, mogelijke verstoring van het herstel door hoogtekamp
Van der Poel blijft zweven in de koers – nog steeds binnen bereik van pittige etappes – maar zijn rol is veranderd. Zonder een kanshebber voor het klassement te zijn, liggen zijn beste kansen in ontsnappingen halverwege de etappe of agressieve eindsprints waar het terrein past bij zijn explosieve profiel.
Verwacht dat hij conservatiever zal rijden of zal vertrouwen op teamtactieken nu de Tour meer zware beklimmingen in de Pyreneeën tegemoet gaat. Als zijn gezondheid en energie herstellen, kan hij nog meedoen – maar voorlopig blijft zijn eerste week het hoogtepunt.
Wat begon als een opwindende comeback in de Tour is uitgegroeid tot een nederige test van grenzen. Van der Poels inzinking in de tweede week onderstreept de onvergeeflijke aard van grote rondes. Ondanks heldhaftige inspanningen schieten zijn lichaam en tactiek tekort.
Toch blijft de hoop bestaan. Zelfs als hij wankelt, is Van der Poel nooit saai – en zoals altijd blijft hij een van de meest onvoorspelbare persoonlijkheden in de Tour.
