De Tour de France staat bekend om zijn triomfen, hartzeer en rauwe emoties. Maar weinig momenten hebben de wielerwereld zo hard getroffen als het nieuws dat Mathieu van der Poel, een van de grootste sterren van de wielersport, zich heeft teruggetrokken uit de wedstrijd vanwege een longontsteking.
En niemand voelde die schok dieper dan zijn oude rivaal en gelegenheidsvriend, Wout van Aert.
Toen Van Aert vlak voor de start van etappe 16 op de hoogte werd gebracht van Van der Poels plotselinge terugtrekking, was de Belg zichtbaar geschokt. Maar pas later, tijdens een interview na de etappe, kwamen de emoties echt los.
“Ik heb gehuild… Ik schaam me er niet voor om het te zeggen,” bekende Van Aert. “Ik wist hoeveel deze Tour voor hem betekende. Hij zei het niet elke dag hardop, maar ik zag het in de manier waarop hij koerste. Hij wilde deze Tour winnen. Hij vloog.”
Van Aert en Van der Poel hebben op elk denkbaar terrein met elkaar gebotst: veldritten, klassieke wegen, bergpassen. Hun rivaliteit wordt beschreven als een van de grootste in de moderne wielersport. Maar onder de felle concurrentie schuilt een wederzijds respect dat in de loop der jaren alleen maar sterker is geworden.
“We pushen elkaar om beter te worden”, zei Van Aert. “En hoewel we verschillende truien dragen, is er een deel van mij dat harder rijdt omdat hij erbij is. Zonder hem voelt deze wedstrijd… leger aan.”
Van Aert sprak ook over Van der Poels briljante vorm in de openingsweek van de Tour. Van zijn heroïsche overwinning in de tweede etappe tot zijn dominantie in de gele trui, Van der Poel had de wedstrijd verlicht met de flair en durf die zijn carrière kenmerken.
“Hij zag er nu al uit als een kampioen,” zei Van Aert met gebroken stem. “Je zag het in zijn ogen. Hij had de laatste etappes wel wat last, maar ik had geen idee dat het zo ernstig was.”
Van Aert maakte duidelijk dat hij Van der Poels beslissing om de koers te verlaten en te herstellen steunde.
“Het is moeilijk om de grootste koers ter wereld te verlaten. Maar longontsteking? Dat is geen grap. Geen enkele titel is het waard om je gezondheid op lange termijn te schaden. Ik hoop alleen dat hij snel herstelt en sterker terugkomt.”
Van Aert was niet de enige die reageerde. Het nieuws van Van der Poels afmelding golfde als een donderslag door de Tour. Verschillende renners uitten hun gelukwensen op sociale media, maar het was Van Aerts emotionele openhartigheid die opviel.
Een journalist merkte op: “Je zag tranen in Wouts ogen. Dat ging niet alleen over een rivaal. Dat ging over een diepe band – iemand die begrijpt welke offers deze sport vereist.”
Toen Van Aert het interview afrondde, liet hij een laatste bericht achter voor zijn oude rivaal:
“Beterschap, Mathieu. Deze Tour had niet zo moeten eindigen. Maar jouw verhaal is nog niet voorbij. We geloven allemaal in je. Ik geloof in je.”
Wout van Aerts emotionele reactie herinnert ons eraan dat wielrennen meer is dan alleen een sport van tactiek, wattages en wielen. Het is een reis van hart, ziel en gedeelde strijd. En in dat moment van oprecht verdriet en bewondering liet Van Aert de wereld zien dat achter de helmen en rivaliteiten mensen schuilgaan – gedreven, diep verbonden en niet bang om te voelen.
In de brute wereld van het professionele wielrennen is die kwetsbaarheid misschien wel de krachtigste uiting van kracht.
