In een moment dat het einde van een tijdperk markeert, heeft de legendarische wielercommentator en voormalig bondscoach van het Belgische nationale team José De Cauwer officieel afscheid genomen van de microfoon – maar niet zonder te verzekeren dat de toekomst van het wielercommentaar in goede handen is.
Na weken van speculatie na zijn emotionele besluit om met pensioen te gaan, heeft De Cauwer nu de drie personen onthuld die volgens hem het meest geschikt zijn om de fakkel over te nemen. In een zeldzaam en oprecht interview deelde hij de namen met trots, niet als vervangers, maar als opvolgers van een nalatenschap gebouwd op inzicht, integriteit en liefde voor de sport.
“Het gaat niet alleen om wie er in een microfoon kan spreken”, zei De Cauwer. “Het gaat om wie de wielersport van binnenuit begrijpt – wie de pijn van de kopgroep, de spanning van de eindsprint en het stille verdriet van degenen die tekortschieten, voelt. Deze drie wel.”
Karl Vannieuwkerke, een jarenlange collega en een bekend gezicht voor het Vlaamse publiek, is de eerste naam op José’s lijstje.
“Karl kent de sport, maar belangrijker nog, hij kent de mensen. Hij brengt emotie over zonder de controle te verliezen”, aldus De Cauwer.
Vannieuwkerke, die uitgebreid heeft meegewerkt aan de verslaggeving van de Tour de France van Sporza, wordt vaak geprezen om zijn kalme houding, poëtische frasering en zijn vermogen om het publiek te verbinden met de menselijkheid van de renners.
De tweede naam is Renaat Schotte, bekend als de man met een geheugen zo scherp als de sprinttrein van een peloton.
“Renaat leest niet alleen uitslagen – hij leeft ze. Hij kent de wedstrijdhistorie, de tactieken en de emotionele lagen”, aldus De Cauwer.
Schottes rol als wedstrijdverslaggever en -analist is de laatste jaren gegroeid en zijn diepgaande historische kennis, gecombineerd met realtime scherpte, maakt hem een natuurlijke erfgenaam van De Cauwers analytische mantel.
De verrassende keuze – maar eentje die José hartstochtelijk verdedigt – is Tom Boonen, de Belgische wielerlegende die commentator werd.
“Hij brengt wat ik niet meer kan: het frisse perspectief van een renner die net het peloton heeft verlaten”, merkte De Cauwer op. “Hij begrijpt het instinct, het spiergeheugen, de innerlijke psychologie van een renner.”
Boonen is snel een favoriet bij de fans geworden vanwege zijn openhartige analyses, incidentele humor en directe kennis van wedstrijdsituaties, vooral in de klassiekers.
José De Cauwer maakte duidelijk dat zijn beslissing om opvolgers te benoemen niet ging over het kiezen van favorieten, maar over het begeleiden van de volgende generatie stemmen die vorm zullen geven aan hoe wielrennen wordt begrepen en herinnerd.
“Dit zijn niet alleen goede praters. Het zijn verhalenvertellers, historici, renners. Elk van hen brengt iets unieks – en samen zullen ze de Belgische wielermedia naar het volgende hoofdstuk leiden.”
Nu José De Cauwer na decennia in de wielersport zijn laatste afscheid neemt – eerst als prof, vervolgens als ploegleider en uiteindelijk als geliefd presentator – is zijn laatste geschenk misschien wel zijn meest onbaatzuchtige: ervoor zorgen dat de stem van de wielersport blijft bestaan, met eerlijkheid en hart.
Drie opvolgers. Eén nalatenschap.
En de onmiskenbare echo van een stem die nooit zal worden vergeten.
