De wielerwereld rouwt om het verlies van Ludo Dierckxsens, voormalig Belgisch nationaal kampioen op de weg en winnaar van de Tour de France, die op 29 mei 2025 op 60-jarige leeftijd overleed. Dierckxsens kreeg een fatale hartstilstand tijdens de “1000 km voor Kom op tegen Kanker”, een benefietwielerevenement in Sint-Gillis-bij-Dendermonde, België, georganiseerd ter ondersteuning van kankeronderzoek en -bewustzijn.
Dierckxsens, geboren op 14 oktober 1964 in Geel, België, werd relatief laat profwielrenner, op 29-jarige leeftijd, na gewerkt te hebben als vrachtwagenspuiter. Zijn intrede in de professionele wielersport werd gekenmerkt door vastberadenheid en een aanstekelijk enthousiasme dat hem al snel tot een publiekslieveling maakte. Bekend om zijn agressieve koersstijl en altijd aanwezige glimlach, werd hij vaak “de grootste glimlach van het peloton” genoemd.
Dierckxsens’ meest opmerkelijke prestaties kwamen in 1999, een jaar waarin hij een hoogtepunt in zijn carrière bereikte. Hij won het Belgisch kampioenschap op de weg en behaalde een memorabele solozege in etappe 11 van de Tour de France, die eindigde in Saint-Étienne.
Ondanks zijn etappewinst in de Tour de France werd Dierckxsens’ Tour van 1999 ontsierd door controverse. Na zijn overwinning onthulde hij tijdens een routinematige dopingcontrole dat hij tijdens de Ronde van Duitsland tetracosactide (Synacthen), een corticosteroïd, had gebruikt om kniepijn te verlichten. Hoewel hij beweerde een recept te hebben, was zijn team, Lampre-Daikin, niet op de hoogte van de medicatie en besloot hem uit voorzorg uit de wedstrijd te halen. Latere tests waren negatief, maar het incident leidde tot een schorsing van zes maanden door de Belgische Wielerbond.
Gedurende zijn hele carrière stond Dierckxsens bekend om zijn doorzettingsvermogen en zijn bereidheid om wedstrijden te animeren. Zijn palmares omvat overwinningen in de Grand Prix de Denain (1997), Parijs-Bourges (1998) en de Grand Prix d’Ouverture La Marseillaise (2003). Hij behaalde ook lovenswaardige resultaten in klassiekers, met een achtste plaats in de Ronde van Vlaanderen en een zesde plaats in Parijs-Roubaix in 2002.
Dierckxsens stopte in 2005 op 41-jarige leeftijd met wielrennen. Na zijn pensioen bleef hij betrokken bij de sport: hij opende een fietsenwinkel in Geel en nam deel aan diverse wielerevenementen en televisieoptredens, waaronder een rol in de Vlaamse serie “De Ronde”.
Het nieuws over het overlijden van Dierckxsens heeft een stortvloed aan eerbetonen ontlokt vanuit de wielerwereld. Oud-ploeggenoten, deelnemers en fans herinneren hem als een “gouden gast” en een “positivist”, wat zijn onwrikbare optimisme en de vreugde die hij de sport bracht, benadrukt.
Zijn dood tijdens een benefietrit onderstreept zijn levenslange toewijding aan het inzetten van de wielersport als kracht voor het goede. Terwijl het peloton afscheid neemt van een van zijn meest geliefde figuren, leeft de nalatenschap van Ludo Dierckxsens voort in de harten van degenen die hij inspireerde met zijn passie, veerkracht en altijd aanwezige glimlach.
